Iнжіл жобасының билеп-төстеушілердің құран исламын жеңудің ұзақ мерзімді стратегиясы.
Iнжіл жобасының жасаған билеп-төстеушілерге жаһандық ауқымдағы, мәдени сипаттағы, басты мәселелердің бірі – құран ислам[1].
Бұл мәселенің ауырлығының себептері келесідей. Батыс саясатында құрылып жатқан жаһандық саяси доктринасі екі ережеден туындайды:
● еврейлердің басқа адамдардан артықшылығы және басқалардың еврейлерге құрметпен қарауының міндеті туралы тезисi;
● әлемді, барлық тұрғындарымен және олардың мүліктерін сатып алу. Мұны яһуди мафиясының негізінде бойынша корпоративті трансұлттық өсімқорлық монополиясына негізделген жасау керек.
Бұл ережелер нақты жарияланбағанмен, олар үнсіз келісім бойынша қатаң түрде жүзеге асыріліп жатыр.
Құранда еврейлердің басқалардан артықшылығы туралы доктринасі жоққа шығарған, ал өсімқорлықке өте қатал тыйым салынған, және ол сатанизмнің бір түрі деп сипатталған. Бұл ережелер мұсылман елдерінің саяси тәжірибесінде жүзеге асырмайтын болса да, және сол саяси тәжірибе інжілдық құлдық тұжырымдамасына балама болып табылса да, өзін мұсылман деп санайтындар мұны түсінбейді. Бірақ, Батыс билеп-төстеушілер түсінеді, Құран - олардың жаһандық басқаруына әлеуетті қауіп төндіреді. Мұның бәрі оны тарихи өткенге қалдыру ниетін тудырады.
Батыс билеп-төстеушілер үшін «ислам мәселесін» шешудің сценарийлерінің бірі - көп қадамдық:
1. «Халифат» құру. Егер, бәрі болмаса, онда оған Ислам тарихи дәстүрлі дінге айналған ұлттардың басым көпшілігі кіруі керек.
2. Құдайсыз батыс либерализмді және «кәпірлердін» сенімдерін жою үшін, «Халифатпен» дүниежүзілік соғысты басталу керек. Жаһандық «дін» бүкіл адамзаттың ретінде ислам дінінің дәстүрлерін орнату.
3. Әрі, қарай соғыстың барысы мен нәтижесіне байланысты мақсат бөлінеді:
3.1. Егер Батыстың «өркениетті» мемлекеттері жеңсе, онда Құранның тағдыры «Майн Кампфпен» бірдей, және дәстүрлі ислам елдері «кері исламдандыру» кезеңінен өтеді. Бұл ХХ ғасырдың екінші дүниежүзілік соғыстың соңында екі Германияда «деназификация» жүргізілген сияқты болады.
3.2. Егер «халифат» жеңсе, онда ислам дінінің салт-дәстүрі пайда болған «әлемдік халифаттың» барлық тұрғындары үшін міндетті стандартына айналады. Ондағы көпшілік араб тілін білмесе де, Құранды өз бетінше оқи алмайды, және молдалардың басшылығымен өмір сүреді. Барлық мұсылман елдері осындай үкіметтің мүмкіндігіне үміт артады.Тіпті, араб тілінде сөйлейтін халықтардың басым көпшіліг мемлекеттерде де, мұсылмандар өз өмірлерін Құрандағы жазбаша нұсқаулармен байланыстырмай, өздері намаз кілеміне құлшылық етеді. Бірақ олардың өмір салты мен мұраттары (армандары), адамдардың бір біріне жасалған зұлымдықты жоятын жою Жер бетіндегі Құдай Патшалығын құру туралы, Құран келісімінен өте алыс. Молдалар, бұл кәсіби идеологтардың корпорациясы. Молдалар, оздердің иелерінің мүдделеріне назар аударып, өмірді Құранға сілтеме жасай отырып түсіндіріп жүреді: шамамен Ауғанстандағы Талибан жасаған сияқты, және барлық елдердегі мұсылман дінбасылары мұны жасаған, және жасап жүр сияқты. Келесі кезеңде, молдалардың билігі бәріне жек көрінішті бола басталады, тек діни салт-дәстүрге жүктеп, қоғам өмірінің нақты мәселелерін анықтауға және шешуге қабілетсіздігінің нәтижесінде[2]. Содан кейін әлемдік исламға қарсы көтеріліс, молдалардың билігінен босату және 3.1-тармақта көрсетілгендей - «кері исламдандыру», Құранды көпшілікке қол жеттпейтін қылу және оны кітап-мұрағатға арнайы қорғауға орналастыру, оны тек қана әсіресе сенімді тарихшылар дәйексөз айтуға болатын қылу, адамзат қандай жамандықтан құтылды деп оқырмандарға көрсету.
Құран мен Ислам ХХ ғасырдың екінші жартысында қасақана жала жабу мен беделін түсірудің негізгі нысанына айналғаныны батыстағы адам күдіктенбейді. Құранды алып, оны өзіне жолданған хабарлама ретінде оқудың орнына, осы жала мен «мұсылмандардың» Құрандағы әмірінен бас тартуды көру үшін, жазылғанды өмірмен салыстырудың орнына, оның одан да маңызды нәрселері бар. Қазір бұл көп қадамдық кезеңнің бірінші кезеңі мақсатты түрде жүзеге асырылуда.
Бірінші кезеңде:
● ислам әлемінде мұсылман дәстүрлігіне бағынған және сенбейтін көршілерге қарсы агрессивті емес режимдер жалған-исламдық фундаменталды радикалдардың қысымға ұшырайды.
● мұсылман мәдениетін тарататын аймақтан тыс жерде жаудың бейнесі мақсатты түрде жасалады, оның рөлі сол жалған-исламдық фундаменталистік радикалдарға жүктелген. Олар дәстүрлі мұсылмандардың режимін бұзып және сенбейтіндерге агрессивті болып жұр.
"әл-Каида" атынан жаһандық терроризм және онымен Батыстың «күресі» осы мәселелерді шешуге қызмет етеді. Сонымен бірге, Батыстың «күресуі» ислам әлемінде Батыстың агрессиясы ретінде қабылданады. Соңғысы, ислам әлемінде жалған-ислам фундаменталистік радикалдары үшін қосымша қаптай сахнаны жасайды.
Бұл сценарийге барлық дерлік дәстүрлі мұсылман мемлекеттері қатысады.
Бұл сценарийде Ауғанстаннан есірткі ағыны қажет - мұсылман мәдениетінен тыс исламға жеккөрушіліктің бір құралы ретінде. Сондықтан, Ауғанстанға басқа экспорттық өнімдерді шығару үшін, өз экономикасын қайта құруға көмектесетін саясат болмаған жағдайда, батыс және ресейлік БАҚ-тың Ауғанстаннан есірткі сатуға қатысты наразылығы есірткіге тәуелділік өсіп келе жатқан елдерде исламға қарсы пікірлерді қоздыруға арналған құрал ғана.
Бұл сценарийде Пәкістан мұсылман дәстүрлі режимінің тұрақсыздығын және ядролық технологияны басқа мұсылман елдеріне таратуды талап етеді.
Бұл сценарийде Иран ядролық зымыран қаруын жасауы керек.
Осылайша, Батыстың Пәкістан мен Иранға қатысты саясаты «халифатты» бастапқыда ядролық зымыран державасына айналдыруға бағытталған және әлемнің барлығы «халифатты» бірегей дамуға нақты сөзсіз қатер ретінде қабылдауға бағытталған. «Халифаттың» ядролық әлеуеті «халифаттың» Батысқа айтарлықтай зиян тигізуі мүмкін болатын дәрежеде дамымайды деп күтілсе де, батыс мемлекеттерінің, «халифатқа» қарсы коалициялық ядролық соғысына жағдай жасау үшін, жеткілікті дамыған болуы керек. Мысалы, жекелеген елдердің, кем дегенде Израильдің ядролық зымыран қаруларымен бір рет жеңілуі түрінде. «Халифат» толығымен яһудилерді жек көретін мемлекет болуы керек, сондықтан оны үшінші рейхтің мұрагері деп санауға болады.
Бұл сценарийде Сауд Арабиясы мен Парсы шығанағының жағалауындағы мұнай князьдіктері «халифат» құруға жұмыс істейтін «мұсылман бауырларымызды» қаржыландыруы қажет.
Бұл сценарийде Ирактан НАТО әскерлері шыққаннан кейін "Вавилон" халифаттың астанасы болуы үшін, Ирак Батысқа өшпенділікті радикалдандыруды қажет. Батыстың «халифатқа» қарсы күресінің сценарийі Армагеддонның інжілдың ертегілеріне сәйкес келетін болады, Жақсылықтың (Батыс) және зұлымдықпен (Ислам өркениеті) соңғы күресінің орны ретінде.
Осы сценариймен салыстырғанда, КСРО (Кеңестік Социалистік Республикалар Одағы) осы сценарийдің алғашқы кезеңдерін орындау үшін Ауғанстанға өз әскерлерін жіберді. Осы уақытқа дейін посткеңестік РФ-ның саясаты, оның БАҚ (бұқаралық ақпарат құралдары) пен кино насихаты осы сценарийдің арнасында жатыр: Ресейлік теледидар экранында және жазушылық бауырластық журналистикасында, исламды дүниежүзілік зұлымдық ретінде көрсетудің жалпы батыстық желісі де бар. Мұны елдің мұсылмандар жала деп қабылдайды. 2008 және одан кейінгі жылдардағы әлемдік қаржы дағдарысы салдарынан Ресей Федерациясының әлеуметтік-экономикалық дамуының жоспарлары құлдыраған жағдайда, бұл орыс қоғамының өзін біріктіруге ықпал етпейді.
Жоғарыда сипатталған көп қадамдық кезеңнің бір нұсқасында Ресей ислам дінін қабылдаған халықтардың «халифатына» кірігу процесінде бөлшектенуге жатады. Егер бұл сәтсіз болса, сценарийдің басқа нұсқасында Ресей «халифат» агрессиясының алғашқы құрбандарының бірі болуы керек, және өркениетті Батыстың «халифаттың варваризміне» қарсы соғысында негізгі майдан менен плацдарм болуы керек.
Дәстүрлі ислам дінбасылары Құранмен және салт-дәстүрмен Құдайдан, және адамдар мен қоғамның проблемаларынан қоршалған. Олар мезеттік пайдақорлық мүдделерімен өмір сүреді, сондықтан жаһандық ауқымда саяси аналитикамен айналыспайды. Соның салдарынан, олар бұл сценарийді көрмей тұр, және бұл сценарийді тиісті функционалды тұтастық ретінде қарастырмайды. Және егер біреу көретін болса, онда оларға қазіргі апаттың алдын-алу жанқиярлық жұмыс гөрі, мезеттік пайдақорлық маңызды. Бұл апаттық әлеуетті бірнеше онжылдық ішінде басқалар әдейі жасаған. Осы себептен дәстүрлі ислам, исламға қарсы сценарийге араласпау үшін жоғарыда сипатталған сценарийге балама болатын жаһандық саясаттың тиімді сценарийін жасай алмайды.
Басқа діндердің басшылығы мұсылмандардың басшылығы сияқты мәні бойынша діни салт-жораларге сенеді. Сондықтан мұсылман дәстүрлі дін қызметкерлерінің осы сценарийге баламаны әзірлеу және жүзеге асыра алмайтындығы туралы айтылғанның бәрі оларға да қатысты. Сонымен бірге, олар өздерінің христиандар екендігіне сенімді бола отырып, олар яһудидің өсімқорлық ету монополиясына негізделген әлемді сатып алу інжіл доктринасына істеп жұр. Өйткені, олар 1600 жыл бойы Никеа Кеңесінен кейін «христиандықтың» өмір сүруі өзінің жаһандық саяси доктринасын дамыта алмады. Себебі, олар Ескі Өсиеттің нәсілдік жалған өсиеттерін сатанизм деп жариялай алмайды[3].
Сипатталған сценарийді іске асыруға қатысқан мемлекеттердің (мұсылман да, батыс та) жарамсыздығы, бұл сценарийді тек халықтың бастамасымен жоюға болады - жеке адамдар мен қоғамдық ұйымдар (заңды түрде тіркелген және олардың қызметін құжаттау үшін қажет деп санамайтын).
Жоғарыда сипатталған көп қадамдық кезеңнің жүзеге асыратын өркениеттер қақтығысында оң жақ жоқ.
«Әр адам басқа мәдениеттердің істеріне араласпай, өзінің дәстүрлі сенімдеріне сүйене отырып бейбіт өмір сүреді» тәсілінің негізінде қақтығыстардың құтылу үшін екі себеппен сәтсіз болады:
● дәстүрлі мәдениеттерге тән әлеуметтік ұйымдастыру және этика нормалары толығымен сәйкес келмейді, және де адамдар өмірінің кейбір мәселелері бойынша объективті қайшылықтар бар;
● әлемде әртүрлі қарама-қайшылықтарды жасанды актуализациялау негізінде басқарылатын қақтығыстарды құру арқылы өз мақсаттарына жететін трансұлттық саяси күштер бар. Бұл қайшылықтар дәстүрлі мәдениеттерге объективті тән.
«Абрахамдық» деп аталатын барлық діндердің негізін қалаған барлық Аяндардың әлеуметтік мәні - Құдайдың басшылығымен адамдардың өз күштерімен жер бетінде Құдай Патшалығын құру идеясы. Жоғарыда сипатталған көп қадамдық кезеңнің жүзеге асыруды болдырмауға арналған идеологиялық негіз осы фактіні тану ғана бола алады.
Онда адамдардың ешқайсысы екіншісінің құлы болмайды, ешкімді басқаларға қысым көрсетпейді, және әркім еркін өмір сүреді, өзінің жеке даму әлеуетін дамытады, өмір арқылы Құдаймен диалог негізінде.
Бұл идеяны жүзеге асыру:
● немесе белгісіз болашаққа кейінге қалдырылды - иудаизмде,
● немесе дінбұзарлық ретінде қабылданбаған - христиан дінінде,
● немесе маңызды деп саналмайды - тарихи қалыптасқан исламда,
● немесе атеистік нанымға негізделген объективті түрде мүмкін емес - марксизмде[4].
Дегенмен, Құдайдың басшылығымен адамдардың өз күштерімен жер бетінде Құдай Патшалығын құру идеясы - бұл жоғарыда сипатталған көп қадамдық кезеңнің Құранды адамзаттың тарихи өткенінде қалдыруға бағытталған сценарийдің потенциалын жоққа шығаратын жалғыз идеясы. Ол үшін осы идеяны ұстану және оны әртүрлі мәдениеттер қоғамдарында тарату керек.
Иранның, Ауғанстанның, Ирактың және басқа да барлық тарихи исламға берілген елдердің және диаспоралардың проблемаларын жер бетінде Құдай Патшалығын орнатуға бағытталған, адамдардың бастамалары негізінде шығармашылық жолмен шешуге болады. Осы жаһандық саяси контекстен тыс, олар шешілмейтін мәселе. Және осы елдердің бәрі, інжіл Батыспен және НАТО-мен қарым-қатынасты қашан және қалай жасайтындығына қарамастан, жоғарыда сипатталған көп қадамдық сценарийде отын болып қалады.
12 ақпан 2010 жыл.
КСРО-ның Ішкі Предиктор
Сноски
1
Құран исламның және тарихи қалыптасқан исламның айырмашылығы, Иса Мәсіхтің ілімдері мен тарихи қалыптасқан христиан дінінің арасындағы айырмашылықпен бірдей. Осы тұжырымның негіздемесі КСРО ІПның шығармаларда бар: «К Богодержавию», «“Мастер и Маргарита”: гимн демонизму? либо Евангелие беззаветной веры».
2
Мұны мұсылман елдерінің тарихының соңғы бірнеше ғасырлары ғылым мен техниканың дамуында Батыстан артта қалып, батыстық өмір салтына тиімді әрі тартымды балама жасай алмағаны растайды.
3
Заңды қайталау, 15:6. Заңды қайталау, 23:19, 20. Заңды қайталау, 28:12 - 14. Ишая пайғамбар, 60:10 - 12
4
КСРО ІП жұмысындағы бұл тұжырымның негіздемесі «К Богодержавию», «“Мастер и Маргарита”: гимн демонизму? либо Евангелие беззаветной веры».